بررسی اهمیت تالاب به عنوان زیستگاه های میان‌‌گذر با نگرش تنوع‌‌گونه ای ( مطالعه موردی: تالاب های آبشینه و آقگل همدان)

مهاجرت از مشتق‌های فرایند تکامل، و وابسته به رفتار و تاریخ تکاملی گونه است که در اکثر پرندگان مشاهده می‌شود. از تالاب‌ها می‌توان به عنوان بوم‌سازگان هایی نام برد که در مهاجرت گونه‌ها از جمله پرندگان نقش به سزایی دارند. پرندگان نیز ازجمله گونه‌هایی هستند که به دلیل داشتن قدرت پرواز در اکثر مناطق گسترش پیدا کرده‌اند، بنابراین مطالعه روی زیستگاه‌ و مسیرهای مهاجرت می‌تواند در شناخت عادات رفتاری و حفاظت هر چه بهتر از زیستگاه‌های مورد استفاده پرندگان موثر باشد. در این مطالعه با بررسی دو تالاب از استان همدان نقش این دو تالاب  به عنوان زیستگاه‌های میان‌‌گذر (Stepping-stone) بررسی گردید. همچنین با شمارش کل پرندگان آبزی و کنار آبزی تالاب‌های آقگل و آبشینه در یک دوره 10 ماهه و بررسی شاخص تنوع گونه‌ای شانون- وینر مشخص شد در طول ماه‌های شهریور، مهر، آبان، اردیبهشت و خرداد تالاب آقگل دارای تنوع بیشتری نسبت به آبشینه بوده و در ماه‌‌های آذر، اسفند و فروردین تالاب آبشینه تنوع گونه‌ای بیشتری داشته ‌است. در ماه‌های دی و بهمن سطح هر دو تالاب یخ زده بود و هیچ گونه‌ای ثبت نگردید. از کل 58 گونه پرنده آبزی و کنار آبزی ثبت شده 46 گونه در تالاب آقگل و 42 گونه در تالاب آبشینه مشاهده شدند. در پایان به مهاجرت پرندگان و مفهوم زیستگاه‌های میان‌‌‌گذر و نقش این نوع زیستگاه‌ها اشاره شده است. تالاب‌ها به عنوان زیستگاه‌های میان‌‌گذر نیازمند توجه بیشتر جهت حفاظت و اقدامات مدیریتی هستند.